Afscheid bij Wakisa

Vandaag hebben we afscheid genomen van de meiden, teachers en aunti’s van Wakisa. Maar voor we daar verder over vertellen hebben jullie eerst de donderdag nog van ons tegoed. Want ook deze dag was weer heel bijzonder!

Ook deze dag “kregen” we weer volop de ruimte ons activiteiten te gaan doen. Voor de ochtend hadden we bedacht om verder te gaan met het Bijbelgedeelte waar Nanda eerder deze week over had gesproken: “Jezus wast de voeten van de discipelen”. 

Na dit verhaal nog een keer met ze te hebben gelezen hebben we besproken wat Jezus ons met dit verhaal wil leren. We zijn allemaal gelijk, de een is niet meer of beter dan de ander. Hierna hebben we het verhaal in de praktijk gebracht. De tieners zijlijn twee rijen tegenover elkaar gaan zitten en wij zij hun voeten gaan wassen. In een bak warm water, lekker met geurende scrub. Na het afdrogen hebben we de voetjes heerlijk ingesmeerd met body lotion. Op de achtergrond klonk een mooi muziekje. De meiden waren erg onder de indruk, net verhaal ging op deze manier voor ze leven. 

Na de lunch en het rustuurtje, was het tijd voor de beauty middag! Met de meiden hebben we besproken dat we allemaal anders zijn, maar dat we stuk voor stuk mooi en uniek geschapen zijn. We mogen goed voor ons lichaam zorgen en ons ook mooi maken. En dat gingen we doen! We zijn begonnen met een masker. Wat een hilariteit, en wat een lol hebben we gehad. Bruine gezichten met witte maskers en de twee muzunku’s (wij dus) met een chocolade masker. De teachers, die er natuurlijk niet onderuit kwamen om ook een maskers op te doen, gilden het uit van de pret. De quard wist niet wat hij er van moest denken en ging, nadat hij om het hoekje had gekeken, snel weer terug naar zijn post:). Nadat de maskers waren afgespoeld en de rust een beetje was weergekeerd ging de ene helft van de groep nagels lakken en de andere helft van de groep bezig met make up. Opperste concentratie en hilariteit wisselde elkaar af bij de meiden! Om 5 uur moesten we ze meerder keren toespreken dat we echt moesten stoppen. We hadden voor iedereen nog een klein presentje (nagellak, haar elastiekjes en een paar proefmonstertje) die ze glunderend in ontvangst namen. Wat hebben we met z’n allen genoten van deze pretmiddag! 

‘S avonds hebben we gezellig met z’n zessen gegeten. Terug in ons huis was de stroom weer eens uitgevallen, best balen als je je koffer nog moet inpakken, zoals twee van onze huisgenoten. Echter vanmorgen hoorden we een verhaal waar we stil van werden en we ons schaamde omdat wij hadden gebaald dat de stroomuitval ons lastig uitkwam. Esther, een mede  bewoonster van het Doingoood huis die in een ziekenhuis werkt, vertelde dat er in het ziekenhuis een meisje had gelegen die al paar dagen afhankelijk van een zuurstofpomp was. Omdat de stroom was uitgevallen en de aggregaat blijkbaar kapot was, is het meisje overleden..... Ook dat is de realiteit in Uganda. We waren er allemaal stil van. 

Vrijdag, onze laatste dag in Wakisa.

Het was best even een raar gevoel toen we op de boda stapten voor ons laatste dagje Wakisa. Gelukkig kunnen we uitkijken (wat we enorm doen) naar de komst van onze mannen, waardoor het afscheid iets minder “erg” is.

Om 9 uur kwam er een student lesgeven over dat wat de meiden nodig hebben om zich zo goed mogelijk op de toekomst voor te bereiden. Wat kun je van het heden leren om bijvoorbeeld later in je onderhoud te kunnen voorzien. Heel nuttig en mooi om te zien hoe deze student deze leerzame informatie overbracht en hoe hij de meiden aanzetten om na te denken over hun toekomst.  Wij hadden intussen tijd om nog wat laatste haakwerkjes in elkaar te zetten. 

Om 12 uur was het tijd om voorbereidingen te gaan treffen voor de lunch! In overleg met Vivian hadden we bedacht dat het een mooi afscheidsmoment zou zijn wanneer we een soort diner voor iedereen zouden laten bezorgen. Het klaslokaal werd omgetoverd tot diner zaal en de meisjes trokken hun feestjurken aan. Daarna werd het spontaan “selfie-time”, iedereen wilde met elkaar en ons op de foto. Weer een heerlijk pret moment. 

Rond 12 uur kwam er ook een vrachtwagentje de poort binnenrijden. We keken onze ogen uit wat daar uitkwam! Tafels, tafelkleden, warm houd schalen en overheerlijk eten! Met 6 man sterk werd alles opgebouwd en het feest kon beginnen! Wat hebben ze (en wij ook) gesmuld en genoten van het heerlijke eten wat was gemaakt door de cateraar. Een van de teachers, die ook allemaal waren uitgenodigd, vertelde dat voor vele meiden dit misschien wel de eerste keer was dat ze dit eten hadden gekregen. En Ik verbaas me er elke keer weer over hoeveel eten die meiden kunnen wegwerken.

Na het eten werden wij verrast door een  speech van een van de teachers en daarna door een van de meiden. Zij bedankten ons uitgebreid namens de teachers en de meiden. We hielden het niet droog.... helemaal niet toen we zagen dat er een paar meisjes met hun hoofd op de tafel zaten te huilen. Ook Vivian sprak ons toe. Wij zijn niet snel stil, maar geloof me, na zoveel lovende woorden werden zelf wij verlegen. Wat een mooie woorden en zegen voor ons en onze families hebben ze ons meegegeven! 

We hebben verteld dat we zoveel hebben kunnen doen voor Wakisa, dankzij onze achterban, de donateurs vanuit Nederland. Vivian heeft een dankwoord voor jullie gesproken. Ik hoop dat het lukt om deze boodschap te plaatsen op dit blog bij de video’s. 

Op de valreep kwam er vanmiddag een nieuw meisje binnen. 13 jaar en 2 maand zwanger van waarschijnlijk haar vader..... Wat leven we in een verknipte wereld en wat is het werk van Wakisa Ministries hard nodig!

Vanavond hebben we onze koffers ingepakt. Morgenochtend vertrekken we naar Entebbe waar onze mannen aankomen. We kunnen bijna niet meer wachten:)

We kijken met een enorm dankbaar hart terug op 3 weken Wakisa. We hebben veel mogen uitdelen, maar vooral ook heel veel terug mogen ontvangen. We voelen ons rijk gezegend, alle eer en dank aan Hem!!

Bedankt voor alle lieve, leuke reacties en we vonden het erg leuk dat jullie met ons mee wilde reizen naar Oeganda!