Jaja, we zijn aangekomen in Oeganda na een zeer voorspoedige reis te hebben gehad. Onze lieve kerels hadden ons zaterdag om uurtje of 9 achtergelaten in een behoorlijk (over)volle vertrekhal van Schiphol. Via tussenstops in Istanbul en Kikali (Rwanda) konden Carla en ik, na 16 uur wachten en vliegen, zondag om 3 uur in de ochtend de Oegandese grond onder de voeten voelen! De vlucht zelf ging goed maar onze omgeving was erg luidruchtig. Een Oegandees meisje van 3/4 jaar die alleen maar middels schreeuwen en krijsen haar stoïcijnse ouders duidelijk kon maken wat ze wilde. Met een volume waar je U tegen zegt. Leer het kind zingen en ze blaast iedereen van het podium. Wat een geluid! Toen we Oeganda bijna konden ruiken viel het kind pas in slaap, en de rest van de passasiers ook, hahaha. Maar diep respect voor de ouders en zusje. Jezelf verplaatsen en inleven hoe het moet zijn voor deze ouders, maakt dat je alleen maar respect voor hen kan opbrengen.

Op vliegveld Entebbe stond de chauffeur met een naambordje ons al op te wachten. De koffers ingeladen en om half 4 waren we al in ons backpackers hotel. Na een korte maar welkome slaap (gezellig samen in tweepersoonsbed) hebben we genoten van heerlijk vers ontbijt. Nadat we twee stapels geld uit de muur hadden gehaald, hebben we nog even rondgewandeld in biotanische tuin met diverse, sommige meer dan 100 jaren oude bomen. Ook aan het strand van Lake Victoria was het aangenaam vertoeven.

Vanavond vroeg naar bed zodat we morgen uitgerust kennis kunnen maken bij Wakisa Ministries!Tot gauw weer!