De vrijdag begon weer met een heerlijke devotion-tijd samen met de meiden van Wakisa. Onder begeleiding van de Djembe. Leuk om te horen dat er voor ons soms nog wat bekende liederen tussen zitten.

Na de gebruikelijke ochtendgym zijn Nanda en ik een magazijn ingedoken om koffers, dozen en zakken uit te zoeken. Van Vivian kregen we alle ruimte om te ordenen en weg te doen wat niet meer bruikbaar is. Hierna zijn we, in luxe auto, door de chauffeur van Vivian afgezet bij een grote supermarkt waar we op zoek zijn gegaan naar kasten en bakken om de spullen in het klaslokaal wat beter te organiseren. De kasten blijken in de winkels heel duur te zijn en aangezien we de gedoneerde euro’s zo goed mogelijk willen besteden gaan we op zoek naar een timmerman die een grote kast met planken kan maken.

Rond 2 uur waren we terug bij Wakisa waar we bijna werden overvallen door de meiden

“Aunti Nanda....... aunti Carla...... can you help me.... and me..... and me....” ?

Kortom, we konden weer volop aan de slag om ze te helpen met het breien en haken van de baby sokjes! Om 17 uur werden we “vriendelijk toch dringend”verzocht om naar huis te gaan zodat de meiden hun andere huishoudelijke taken konden gaan doen. Zolang wij in de buurt zijn, zijn ze hiervoor moeilijk te motiveren. We hebben een aantal sokjes mee naar huis genomen om ze in elkaar te zetten, want daar komen we bij Wakisa niet aan toe.

Weer thuis heeft Nanda heerlijke pompoen soep gemaakt, wat we met brood en guacamole hebben gegeten.

Het plan was om ‘s avonds naar een salsa avond te gaan, maar de Uber (soort taxidienst waar we gebruik van maken als het donker is) werkte niet echt mee waardoor we dit maak geskipt hebben.

En dan is het weekend..... de eerste week is omgevlogen. Nu heerlijk tijd om even bij te komen, verhalen uit te wisselen en te genieten van dit prachtige land.

Zaterdagmorgen zijn we naar de Craft market (toeristische markt) geweest en vanmiddag heerlijk gerelaxt in de tuin bij “ons” huis. Vanavond met z’n zessen uit eten geweest bij Café Java. Aan eind van de maaltijd, toen het dessert en koffie geserveerd werden, kwam al het bedienend personeel met trommels, toeters en bellen naar onze tafel toe, al zingend “Happy birthday dear Carla”. Superleuk en zo lief geregeld door de meiden!

Maar onze dag zat er nog niet op, zoals we merkten toen we in de taxi naar huis zaten. We dachten snel en veilig naar huis te gaan met de Uber maar dat liep wat anders. We waren net op weg toen de auto begon te pruttelen en stoten. De chauffeur begon aan wat knoppen te drukken en de auto aan en uit te zetten. Maar....de auto stond stil.

Wat nu? Het advies van iedereen hier in Kampala is om niet in het donker op straat te staan/ lopen. En nu stopte onze auto ermee! Moeten we echt op pad naar andere taxi?

Nee de chauffeur wist wat het probleem was. Hij was blijkbaar zojuist opgelicht bij het tankstation. Gemengde benzine van slechte kwaliteit was de oorzaak!

Maar...de chauffeur liet een Boda driver met een jerrycan naar tankstation rijden en toen deze terugkwam had ie ook een leeg waterflesje bij zich. Ach ja, met de bodem eruit is dat ook een trechter. En zo kreeg hij de auto weer aan de praat en kon hij ons veilig thuis afzetten!

Morgen weer een nieuwe dag met waarschijnlijk nieuwe avonturen!