Wat een prachtige dag weer. Dinsdagochtend waren we al vroeg in de veren (06:30) omdat de bussen om 8 uur zouden arriveren. Maar als je denkt dat wij vroeg uit de waren, dan heb je het mis. De meiden waren al om 5 uur opgestaan om het eten voor die dag te maken. Echter toen wij om kwart voor 8 arriveerden moesten de worstjes nog gebakken worden en de aardappelen nog in de frituur gegooid worden. Wat een hectische toestand was het, zeg! De meiden wilden, nadat ze klaar waren met koken, natuurlijk ook nog hun mooiste kleren aantrekken. Omdat we toch zo snel mogelijk wilde vertrekken ben ik maar naar de slaapzaal/douche ruimte gegaan om de meiden daar op te laten schieten. De Bh’s vlogen rond en de dikke buiken holden door elkaar, bij de ene moest ik de rits ophoog trekken en bij de ander de voeten nog snel insmeren omdat ze er door de dikke buik zelf niet meer bij kon. En ondertussen: “girls, go go go’!! Ondertussen was Carla in de keuken de, blijkbaar nog bevroren, worstjes uit elkaar aan het trekken en de boordevolle potten en pannen in de auto klaar te zetten. Kortom, 8 uur vertrekken moet je ruim bekijken, Afrikaanse tijd”.

Maar toen we eenmaal in de bus zaten, was het een gezellige boel! Na 1,5 uur rijden kwamen we aan bij de Zoo in Entebbe. Daar hebben we eerst geplast (tja...zwangere vrouwen hè) en daarna wat water en een pakje koekjes gegeten.

In 1 groep zijn we met elkaar langs de dieren gelopen maar het tempo werd steeds langzamer. Je zal maar met 40 weken in temperatuur van 30 graden door de dierentuin lopen...

Maar deze meiden deden het wel. En zo lief, ze ondersteunde degene die het zwaar hadden. Rond 1 uur zijn we weer teruggelopen naar de bussen waar het eten in stond te wachten. De meiden gingen keurig in een rij staan zodat ze rijst, wittekool, worstje en een stuk koe (ja echt!) opgeschept kregen.

Na de lunchen zijn we nog een klein stukje gaan lopen naar het strand van Lake Victoria dat bij de dierentuin hoorde. En daar zouden we nog heerlijk relaxen of wat slapen, dachten we..

Je geloof het niet, maar toen de voetballen en springtouwen te voorschijn kwamen kwam de energie spontaan weer naar boven. Zelfs de 40 weken-meiden sprongen hun rondjes in het springtouw alsof het niks was. Tegen 3 uur zijn we weer richting de bussen gelopen. Maarja.... weer allemaal plassen. Daardoor hadden we geen tijd meer om naar het vliegveld te gaan. Helaas, maar soms is het niet anders. Terwijl de bus ons dichterbij huis bracht, vielen de ogen bij sommige dicht. Nagenietend van een mooie dag.

Tegen 5 uur waren we weer veilig en wel aangekomen bij Wakisa.

Het was zeker weten, een mooie dag!