Woensdag

Betrapt.....

Omdat onze energie een beetje opgeladen moest worden hadden we gisteravond de wekker maar eens niet gezet. Toen we ons woensdagochtend rond half 9 uit bed hadden gehesen en koffie wilde zetten, stond plots Joris (coördinator Doingoood) in de woonkamer! Hij was van plan om ons bij Wakisa te gaan bezoeken en dan daar de tussenevaluatie te houden. Echter trof hij ons thuis aan, in pyjama en met de haren kriskras op de kop! Oeps... dan doen we hier de Tussenevaluatie maar!

Joris is nog even meegegaan naar Wakisa om nog even daar te kijken hoe het ging. We kwamen het klaslokaal binnenlopen en daar troffen we iets aan! We geloofden niet wat we zagen.... de kast!!! De kast, waar maandag de maten voor zijn opgenomen, stond nu al in het klaslokaal! Echt prachtig mooi geworden! Deze kast die we hadden laten maken van het donatiegeld uit Nederland. En wat zijn de meiden, de aunti's en de teachers er blij mee! Zodra we plastic bakken hebben gekocht, kunnen we beginnen met het sorteren en ordenen van alle meuk die er rondslingert. Wordt vervolgd.....

‘s Middags hebben we Vivian (de ontzettend lieve, zachtaardige ‘moeder Teresa’ en directeur van Wakisa) ook van een andere kant meegemaakt. Ze had namelijk gehoord dat er een van de meisjes gepest werd en dit meisje had aangegeven dat ze wilde weglopen omdat ze werd gepest. Met niet misverstaande woorden heeft ze laten weten dat pesten in Wakisa niet is toegestaan en niet getolereerd wordt! De “president” (degene die de meiden groep aanvoert) werd gevraagd wie de pesters waren. Toen zij niet kon zeggen wie de pesters waren omdat ze het niet wist, moest het meisje in kwestie zelf de “pesters” aanwijzen. Kromme tenen kregen we ervan, er waren namelijk 4 meiden die werden aangewezen! Alle 4 moesten ze naar de kamer van Vivian gaan, waar het gesprek werd voortgezet. Maar voordat gesprek werd gehouden maakte Vivian het duidelijk dat als ze weer zou merken dat er gepest werd, zou ze de pester er eigenhandig over de muur zou gooien, oeps....En dat doet ze!

‘s Avonds zijn we weer met alle vrijwilligers uit eten geweest en hebben we gezellig verhalen uitgewisseld.

Donderdag

Bepakt en bezakt stapten we op de boda, op naar een nieuwe dag Wakisa! Vandaag gaan we met de meiden kaarten maken, waarvoor we heel wat creatieve spulletjes in de koffer hadden meegenomen. Na de ochtendgymnastiek (deze keer basketballen met dikke buiken) hebben we uitgelegd wat de bedoeling was en mochten ze een blanco kaart uit zoeken en gaan bedenken voor wie ze een kaart wilden maken. Een aantal maakten het voor hun baby, maar veel meiden kozen er ook voor om een kaart te schrijven voor een familielid. We waren tot tranen toe geroerd toen we lazen wat ze er op schreven..... van liefdesverklaringen aan hun moeder of baby tot schuldbekentenissen en vragen om vergeving. Zó indrukwekkend! Ze zijn vervolgens heel inspannend bezig geweest met het kleuren, beplakken en versieren van de kaarten. Met glitters, kantjes, stickers enz. Prachtige kaarten zijn het geworden!

Toen het tijd was voor de lunch zijn wij op een boda gestapt richting een shoppingmall om plastic bakken voor de kast te kopen. Inmiddels hebben we ook gezien dat het whiteboard, wat heel intensief wordt gebruik, een paar keer per dag in elkaar stort dus ook die stond op ons boodschappenlijstje. Nadat we de bakken hadden gekocht hebben we een Uber geregeld die zo aardig was om ook nog met ons op zoek te gaan naar een whiteboard. Hij maakte zich wel enigszins zorgen of deze ook nog in zIjn al volgepropte (niet al te grote) auto zou passen. Wij verzekerden hem dat dit ging passen. Zo niet dan mocht hij Nanda met bord en al op het dak vastbinden. Schuddend van het lachen verzekerde hij ons dat we veel bekijks zouden krijgen, een mzungu vastgebonden op het dak van zijn auto! Gelukkig was het niet nodig, Carla bleek erg lenig en met haar benen in de nek, heb je in 1x veel meer plek in een auto!

‘s Avonds is Nanda met de meiden op stap geweest. Eerst eten bij Krub, waar je voor ongeveer €3 heerlijk kunt eten. Vervolgens nog even bij Big jim’s geweest. Een uitgaansgelegenheid waar je een mengelmoes van culturen tegenkwam. Carla heeft heerlijk een avond alleen op de bank gezeten. Relaxen onder het genot van een heerlijk muziekje en natuurlijk nog een aantal babysokjes in elkaar zetten.

Vrijdagochtend begon met een flinke regenbui die lang aanhield. De twijfel sloeg toe of we wel naar Wakisa konden rijden. Echter wilden we deze dag niet missen. Dus gehesen in een plastic poncho en een vest en sjaal, zijn we toch op de Boda gestapt. Anouk, 1 van onze huisgenoten, kon echt niet naar haar project omdat het door de regen onbereikbaar is. Daarom is zij meegegaan naar Wakisa.

Deze ochtend wilde we de rompertjes beschilderen die we gedoneerd hadden gekregen. Ook hierin moesten de meiden op gang gebracht worden. Maar toen ze door hadden wat de bedoeling was, gingen ze los in creativiteit. De foto’s laten zien hoeveel creativiteit er in de groep is!

Om 2 uur hebben we een paar ‘verlof uren’ opgenomen. Samen hebben we eerst een kop lekkere koffie gedronken en daarna zijn we naar een craftmarkt gelopen. Wat mooi spul aangeschaft en daarna wilde we onze handen en voetjes verwennen. Want die waren me toch een partij vies! Die vonden we in winkel complex met allerlei gangetjes en winkeltjes. Daar was een ‘beautysalon’. Een Oegandese dan wel te verstaan. De foto’s laten zien dat het een gedateerde salon was maar waar het vreselijk gezellig was en we een super goeie behandeling van 2 uur kregen voor omgerekend €7.50 per persoon!!

Toen onze voeten en handen poedelig zacht en schoon waren hebben we nog een hapje gegeten.

Rond 9 uur kwamen we in een pikdonker huis aan omdat de stroom weer was uitgevallen. Zo fijn dat er een zaklantaarn op onze telefoon zit zodat je in ieder geval het sleutelgat kan vinden;). Met kaarsjes aan hebben we nog even nagekletst en onze verhalen op het blog gezet waarna we als dankbare mensen in slaap vielen!

Zo, onze tweede week is voorbij. Nog een week en dan vliegen onze mannen deze kant op. Ja, ondanks onze avonturen die we meemaken, missen we ze steeds meer.

Tot gauw weer, mede reizigers!